رمضان آمده است و عطر آسمانى سحرهاى رمضان، عشق را در کالبد خسته عاشقان و عارفان جارى کرده است . خدایا! دوباره زمزمه « یارب، یارب ‏» سحرگاهان، شور خاصى در خانه مترو ک دلم جارى مى‏کند و ترنم « اللهم انى افتتح الثناء بحمدک‏» ، همه تشنگان جام وصلت را بى‏قرارکرده است.
من در میان سیل اشک عشاق، دست‏هاى بى‏پناهم را به سوى آسمان بر مى‏دارم و دیده بر افق مى‏دوزم . لب باز مى‏کنم تا بگویم، اما بغضى سنگین راه گلویم را مسدود مى‏کند و اشک در خانه چشمانم حلقه مى‏زند .
با روحى سرگردان و جسمى فرتوت، به سوى تو آمده‏ام و دست نیاز به سوى تو دراز کرده‏ام که جز تو دست‏ آویزى ندارم .